vrijdag 26 januari 2007

Recensie Falstaff - wie reageert hierop?

Beste bloggers,
onderstaande recensie van Falstaff was deze week in de krant te lezen.
Wij zijn vooral benieuwd naar jullie reactie hierop...
Heb je Falstaff ook gezien? Schrijf ons dan snel wat je ervan vond!!
Caroline

Falstaff
als plattelandsklucht
Stephan Moens, De Morgen, 24/01/2007
Walpurgis leest het libretto van 'Falstaff'

Librettolezingen zijn een traditie geworden bij Muziektheater Walpurgis. Na Così fan tutte, Die Fledermaus en Don Giovanni is nu Verdi's en Boito's Falstaff aan de beurt.
Maar die librettolezingen zijn niet helemaal wat de naam zegt. Het zijn veeleer kluchten over acteurs die doen alsof zij een libretto lezen, doorspekt met karikaturaal behandelde muziekfragmenten.
Wat je ziet, lijkt georganiseerde anarchie maar is waarschijnlijk veeleer organisatie met een dosis toegelaten anarchie. Acteurs vallen voortdurend uit hun rol, spelen typetjes of zichzelf, proberen al eens een streepje te zingen en mislukken jammerlijk. Zangers doen alsof ze opera zingen en het niet zo goed kunnen. En allemaal verwachten ze van ons dat we dat anderhalf uur lang accepteren omdat het grappig is.
Falstaff of, als u wilt, De vrolijke vrouwtjes van Windsor is een stuk dat het van tempo en timing moet hebben. Dat wist Verdi maar al te best en het is een van de sterkste kanten van zijn Shakespeare-interpretatie. Op de beste momenten van deze Falstaff-lezing ligt het tempo hoog en op de allerbeste zelfs juist. Dat is echter erg afhankelijk van de individuele acteurs. Een comedytalent als Adriaan Van den Hoof (Ford) weet op de juiste momenten met een domme opmerking uit zijn rol te stappen; anderen doen dat al eens te onpas. Bogaerts zelf (Falstaff) heeft grootse momenten als hij ouderwets tekst mag proeven maar lijkt bij zwakkere tegenspelers plots minder geïnteresseerd. Het klassieke komische duo Bardolfo en Pistola is helaas samengesteld uit een slecht zanger (Michel Puissant) en een slecht acteur (Tom Hannes, die ook nog eens Fenton de dieperik in helpt).
De vrolijke vrouwtjes zijn een sterker geheel en hun groepsscènes hebben iets van de betere studentinnenkomedie, terwijl de mannen vaak meer aan het plattelandstoneel doen denken. Individueel valt er minder te beleven, al zullen sommigen wel kicken op het Texasrakkers-Wiske van Sofie Sente (Nannette). Eurudike De Beul doet je als Mrs. Quickly direct terugverlangen naar de goede oude tijd toen er in de Koninklijke Vlaamse Opera nog Verdi in het Nederlands werd gezongen. De ultima donna dus, met daarbij een hoog Margaret Dumontgehalte (de actrice die bij de Marx Brothers zo grappig was omdat ze hun grappen niet begreep). Zij, en af en toe ook Bogaerts en Van den Hoof, tillen de klucht op naar de komedie.

6 opmerkingen:

Anoniem zei

het libretto van falstaff mag dan wel het meestrewerk van boïto genoemd worden, eens je het begint te lezen val je bijna van je stoel van pure verveling. wat verdi ermee gedaan heeft is, is samen te vatten in een paar woorden: hij heeft timing gebracht in iets wat je nu niet meer als theater kan verkopen. bon, wat gebeurt er nu, wanneer die muziek wegvalt? dat was de grote vraag voor mij vóór de voorstelling.
Walpurgus vond een mogelijke oplossing waar je ofwel mee instemt en meteen van geniet, ofwel verguist, en dan heb je een slechte avond gehad. wij hebben voor het eerste gekozen, omdat de lezing ons bezorgde wat niet mogelijk leek: leven inblazen in "dode" woorden. hoe? door acteurs te typecasten en ze hun gang te laten gaan. met hun onvolkomendheden, maar vooral ook hun intieme pretjes met het gepresenteerde. ergens wordt van de kijker verwacht dat hij of zij toch wel iets zal weten van falstaff en de zich ferm verwerende wijfkes van windsor. waardoor het een spel wordt waar archetypen met losse flodders mogen schieten. niet altijd raak, maar na het zien van één voorstelling, en in die georganiseerde jamboel, wie weet wie er op welk moment moét raak schieten en wie niet. en geeft het wat. er vonkt plezier vanaf het podium. wat dus rest is een plezierige avond, waar de zaken eens goed uit elkaar getrokken worden,( wordt ook gezegd). waar de ballen uit de rok van falstaff kunnen vallen (van een geslaagde metafoor gesproken: falstaff ontmand, maar zelf staat hij er ook mee te lachen, met zijn stuiterende teelbal. of hoe als het ware de "burla" waar verdi op het einde tienstemmig over zingt opnieuw in de "Bourla" is gebracht, door acteurs die voor één keer mogen snelschaatsen in een muziektheater context. benieuwd wat het volgende keer wordt.

Anoniem zei

Merci! Ik heb enorm genoten... Prachtig concept, unieke acteurs, hemelse stemmen...
echt: chapeau!
Spelen jullie dit nog eens? Dan breng ik zeker een hele bende vrienden mee. Al was het maar voor de navel van Sam Bogaerts!
En, ‘Quickly’: “je t’aime!” (‘Meg’ moet niet onderdoen) Hoe jij zingt, heerlijk, en je mimiek! Ik hoop jullie allemaal nog eens aan het werk te zien; zalige ontspanning verzekerd.
Mijn lachspieren zijn eindelijk terug geactiveerd, na een maand zwaar blokken.
Blijven gaan! De merde.

groeten,
Joske

Anoniem zei

Dag Allemaal,

Onze Kris (Merckx, die bij jullie gewerkt heeft) kreeg kaarten aangeboden voor de Librettolezing van Falstaff in 't Arsenaal te Mechelen.
Omdat hij aan het werk was, mochten wij komen.
We wisten niet wat te verwachten.
Maar.... we hebben enorm genoten.

De indruk geven van ja, als gezelschap, komen we samen om een stuk voor te bereiden, en ja, kom er maar bij, en kijk maar. Soms loopt het in het honderd, maar dat moet je er maar bij nemen = 100% geslaagd!

Persoonlijk denk ik dat jullie één van de moeilijkste vormen van theater op die manier op de planken brengen = georchestreerde chaos én een zelfrelativering om "U" tegen te zeggen : bvb. : Uw zangeressen stonden iedere keer op het punt om een "open doekje" te krijgen (terecht trouwens), maar.... verhinderden dat door op het "bijna" einde van de aria in lachen uit te barsten.

Ook jullie commentaar (terzijde gegeven) op de vaak "wollige tekst" van het stuk, hinderde niet, in tegendeel.Het zorgde voor een "understanding" tussen jullie en het publiek.

En wat het publiek betreft = op een zondagnamiddag, mooi wandelweer, etc... maar de zaal zat propvol, en waren ontzettend enthousiast = ook zij hebben genoten.

Maar, en dat vind ik eigenlijk het allerbelangrijkste, als groep beleefden jullie daar duidelijk zelf plezier aan.
En dat komt over en is in onze huidige maatschappij een prachtig geschenk als je dat kan ervaren als kijker.
Niks achter de hand, niks commercieels, geen verborgen agenda, gewoon genieten, aan de twee kanten = acteurs + publiek.
Ik ben geen specialist, maar wat ik hier neerschrijf, meen ik echt = ontzettend vertrouwen in de toekomst.
En voor de rest = go for it !

Mia Beullens

Anoniem zei

hallo,

ten eerste was ik in het gezelschap van mijn mama, ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten omdat ik er zo weinig informatie over vond (over jullie voorstelling) we waren een minuut of 3, 4 te laat dus hadden we de inleiding gemist en moet ik wel zeggen dat ik op het eerste moment dacht: wat zit ik hier te doen? met dat script enzo dat werd vastgehouden en de personages dat gewoon achteraan zaten, niet echt normaal. maar ik vond het wel origineel en het draaide heel leuk uit en ik heb vaak gelachen. Proficiat, 2 uur aan een stuk gespeeld en op het einde nog altijd even goed als op het begin.

Groetjes,

Eowyn

Anoniem zei

Halllo Caroline,

Mijn vriendin Daisy en ik kwamen eerlijk gezegd een beetje met de verwachting van meer opera te zien. Zij is wel opera-fan en ik kan er best van genieten, maar ik ben wel veel gewend denk ik. Ik ben nog maar 1 keer geweest en dat was op uitnodiging van G. Mortier in Parijs.
Maar eigenlijk heb ik me heel goed geamuseerd. Het stuntelige en grappige sloeg wel aan. Op een bepaald moment, de situatiehumor met de tekst die weg was, gewild of ongewild, maakte het geheel nog hilarischer. Ook Daisy vond het aangenaam alhoewel zij de muziek miste. Zij vond het ook tof haar begeleider van indertijd tijdens de zanglessen te herkennen (de man aan de synthesiser).
Je mag mij op de hoogte houden van jullie programma, alhoewel ik moet zeggen dat Antwerpen niet bij de deur ligt.

mvg
Tim

Anoniem zei

Bonjour,

J'ai vraiment passé une belle soirée! (et ma maman de 80 ans passés aussi)
On sent que vous vous amusez sur scène, et votre complicité fait plaisir à voir.
Voilà comment on met du désordre dans une partition classique. C'est comme fouiller dans le grenier. Cela dégage beaucoup de poussière, mais on trouve des trésors inattendus. Et si ces trésors sont de pacotille c'est encore tant mieux. On peut en rire.
Je n'ai pas toujours compris tout le texte( een beetje te vlug voor mij) Certains traits d'esprit m'ont échappés.
L'humour des acteurs par rapport à leurs personnages et par rapport à l'écriture de la pièce, cela je l'ai bien capté. Et du coup, la
situation devient contemporaine et drôle.
Merci pour l'invitation.
Tot ziens
mariRose